TEN TEN

Χάρτινος ήρωας που «γεννήθηκε» στις 10 Ιανουαρίου 1929 από το πενάκι του βέλγου κομίστα Ζορζ Ρεμί (1907-1983), γνωστότερου ως Ερζέ. Οι πρώτες του ιστορίες δημοσιεύτηκαν στο νεανικό ένθετο της εφημερίδας των Βρυξελλών «20^ος αιώνας»

Ο Τεν Tέν (Tintin) είναι ο ξανθομάλλης νεαρός με το χαρακτηριστικό τσουλούφι, που δουλεύει ως ρεπόρτερ και μπλέκεται σε απίθανες περιπέτειες μυστηρίου σε κάθε γωνιά του πλανήτη μαζί με τον πιστό του σκύλο Μιλού, ένα λευκότριχο φοξ τεριέ.

Ο Μιλού είναι ταυτισμένος με τον Τεν Tέν και για πολλά χρόνια η σειρά είχε τίτλο «Οι περιπέτειες του Τεν Ττέν και του Μιλού». Σε αυτές τις ιστορίες ο ρόλος του είναι πολύ σημαντικός, αφού είναι και ο μοναδικός σύντροφος του ήρωα. Συνομιλεί κανονικά με τον Τεν Τεν, λέει την γνώμη του, διαφωνεί και συμβουλεύει. Το ουσιαστικό τους δέσιμο όμως δεν παραβλέπει διαφορές στο χαρακτήρα και τάσεις ανεξαρτησίας. Ο Μιλού πατάει πιο σταθερά στα πόδια του, ενώ ο Τεν Τεν δεν σκέφτεται τίποτα άλλο από την επιτυχία της αποστολής του.

Ο ρόλος του Μιλού υποβαθμίζεται με την εμφάνιση του καπετάνιου Χάντοκ, παρά την ιδιαίτερη αδυναμία και των δύο στο ουίσκι. Με το που δοκιμάζουν τις πρώτες σταγόνες, ξεχνούν τα πάντα και δυσκολεύουν την ζωή του Τεν Τεν. Σταδιακά οι ιστορίες γίνονται πιο σύνθετες με τον Τεντέν και τον καπετάνιο να μονοπωλούν το ενδιαφέρον. Όμως όλο και κάποια ευκαιρία εμφανίζεται για το Μιλού που έχει το δικό του τρόπο να πρωτοστατεί. Άλλωστε η ιδιαίτερη αγάπη εκατομμυρίων θαυμαστών αποδεικνύει ότι δεν έπαψαν ποτέ να τον θεωρούν το άλλο μισό του Τεντέν.

Η πρώτη περιπέτεια του νεαρού ρεπόρτερ με τον τίτλο «Ο Τεν-Τεν στην χώρα των Σοβιέτ»,που είδε το φως της δημοσιότητας το 1929, κατηγορήθηκε γιά αντικομμουνισμό, επειδή ασκούσε κριτική στο σταλινισμό. Ετσι γιά πολλά χρόνια ο Τεν Τεν θεωρήθηκε προϊόν του Ψυχρού Πολέμου. Στις επόμενες περιπέτειες ο ατρόμητος δημοσιογράφος αντιμετώπισε λαθρέμπορους ναρκωτικών, ταξίδευσε στο Φεγγάρι και ανακάλυψε μια χαμένη φυλή των Ίνκας, πολεμώντας πάντα τους κακούς και βοηθώντας τους αθώους και τα θύματα.

΄Ενας από τους δευτερεύοντες ήρωες της σειράς είναι ο ελληνοαμερικανός μεγιστάνας Ροβέρτος Ρασταπόπουλος, που πιστώνεται στους κακούς της σειράς και συχνά δημιουργεί αξεπέραστα εμπόδια στον Τετ-Τεν. Είναι ιδιοκτήτης των κινηματογραφικών στούντιο Cosmos Pictures, τα οποία χρησιμοποιεί ως προκάλυμμα για τις παράνομες δραστηριότητες του. Είναι προφανές ότι ο Ερζέ εμπνεύστηκε τον ήρωά του από τον Αριστοτέλη Ωνάση.

Από εικαστικής πλευράς ο Ερζέ έχει πολλούς θαυμαστές γιά την καθαρή, εκφραστική και φωτεινή πινελιά του (ligne claire). Ανάμεσά τους και οι πρωτεργάτες της ποπ-αρτ Αντι Γουόρχολ και Ρόι Λιχτενστάιν.

Ο Ερζέ κυκλοφόρησε 23 άλμπουμ με ήρωα τον Τεν Τεν ,τα οποία μεταφράστηκαν σε 56 γλώσσες και πούλησαν πάνω από 200 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο. Το 1986 κυκλοφόρησε μεταθανάτια το ημιτελές άλμπουμ «Αλφ-Αρτ», με την τελευταία περιπέτεια του Τεν Τεν.

Ο Τεν-Τεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία μεταπολεμικά προκαλώντας την ζήλεια του Γάλλου Προέδρου Σαρλ Ντε Γκολ,που είπε χαρακτηριστικά: «Ο μοναδικός διεθνής ανταγωνιστής μου είναι ο Τεν Τεν». Από τις αρχές της δεκαετίας του εβδομήντα η λάμψη του άρχισε να φθίνει μετά τις κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν εναντίον του γιά μισογυνισμό και ρατσισμό.

Σήμερα το «Ιδρυμα Ερζέ»,που διαχειρίζεται τα δικαιώματα του Τεν-Τεν είναι μιά επικερδής βιομηχανία εκατομμυρίων ευρώ. Εκτός από τα βιβλία ο ήρωας έχει πρωταγωνιστήσει στην μικρή και την μεγάλη οθόνη, αλλά και στο θέατρο .

Στα ελληνικά κυκλοφορούν οι 23 από τις 24 περιπέτειες του Τεν-Τεν από τις εκδόσεις «Μαμούθ Κόμιξ». Μένει να μεταφρασθεί η πρώτη του περιπέτεια «Ο Τεν-Τεν στην χώρα των Σοβιέτ». Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής ΄Ενωσης εξέλιπε πλέον κάθε λόγος.

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΕΝ ΤΕΝ

1. «Ο Τεν Τεν στην χώρα των Σοβιέτ» (1929-1930)

2. «Ο Τεν Τεν στο Κογκό» (1930-1931)

3. «Ο Τεντέν στην Αμερική» (1931-1932)

4. «Τα πούρα του Φαραώ» (1932-1934)

5. «Ο μπλε λωτός» (1934-1935)

6. «Το σπασμένο αυτί» (1935-1937)

7. «Το μαύρο νησί» (1937-1938)

8. «Το σκήπτρο του Όττοκαρ» (1938-1939)

9. «Ο Κάβουρας με τις χρυσές δαγκάνες» (194-1941)

10. «Το μυστηριώδες άστρο» (1941-1942)

11. «Το μυστικό του μονόκερου» (1942-1943)

12. «Ο θησαυρός του Κόκκινου Ρακάμ» (1943-1944)

13. «Οι 7 κρυστάλλινες μπάλλες» (1943-1948)

14. «Ο Ναός του Ήλιου» (1946-1949)

15. «Ο Τεντέν στη χώρα του Μαύρου χρυσού» (1948-1950)

16. «Αποστολή στη σελήνη» (1950- 1953)

17. «Βήματα στη σελήνη» (1950-1954)

18. «Υπόθεση Τουρνεσόλ» (1954-1956)

19. «Η λίμνη με τους καρχαρίες» (1958)

20. «Ο Τεντέν στο Θιβέτ» (1960)

21. «Tα κοσμήματα της Καστοριάς» (1963)

22. «Πτήση 714 για Σίδνεϋ» (1968)

23. «Ο Τεν Τεν και οι Πίκαρος» (1976)

24. «Αλφ-Αρτ» (1986)

ΝΤΕΝΙΣ Ο ΤΡΟΜΕΡΟΣ

Χάρτινος ήρωας με μεγάλη καριέρα σε όλα τα μέσα, που γεννήθηκε από το πεννάκι του σκιτσογράφου Χάνκ Κέτσαμ (1920-2001).

Ο Ντένις Μίτσελ είναι ένα ξανθό αγοράκι, ηλικίας πεντέμισυ ετών. Ντύνεται με φόρμες και στην κωλότσεπή του έχει πάντα μία σφεντόνα. Είναι αξιαγάπητος ,αλλά και σκανδαλιάρης. Αυτός που κυρίως την πληρώνει από τα καμώματά του είναι ο ηλικιωμένος γείτονάς του, ο κύριος Τζορτζ Γουίλσον, ένας συνταξιούχος ταχυδρομικός, που το μόνο που θέλει είναι την ησυχία του.

Ο Χανκ Κέτσαμ εμπνεύστηκε τον ήρωά του από τον γιό του Ντένις, ένα ζωηρό πιτσιρίκι ηλικίας 4 χρόνων. Η μητέρα του Αλις δεν μπορούσε να τα βγάλει εύκολα πέρα μαζί του και μια μέρα φώναξε αγανακτισμένη στον πατέρα του «Your son is a menace!». Ετσι η φιγούρα, που σχεδίασε ο Κέτσαμ πήρε το όνομα Dennis the menace (Διονύσης η συμφορά) ή όπως τον γνωρίζουμε στα ελληνικά Ντένις ο Τρομερός.

Ο Ντένις ο Τρομερός πρωτοεμφανίσθηκε ως κόμικς σε 16 εφημερίδες των ΗΠΑ στις 12 Μαρτίου 1951.Αμέσως γνώρισε μεγάλη επιτυχία και οι ιστορίες του μεταφέρθηκαν στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Η πιό γνωστή μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη έγινε το 1993 από τον σκηνοθέτη Νικ Καστλ με τον Γουόλτερ Ματάου στον ρόλο του Τζορτζ Γουίλσον.

Από το 1994 ο Χανκ Κέτσαμ άφησε τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των ιστοριών του Ντένις του Τρομερού στους βοηθούς του Ρον Φέρντιναντ και Μάρκους Χάμιλτον, οι οποίοι συνεχίζουν το έργο του και μετά τον θάνατό του το 2001. Στις μέρες μας οι ιστορίες του έχουν μεταφραστεί σε 19 γλώσσες και δημοσιεύονται σε 48 χώρες του κόσμου από 1.200 εφημερίδες.

Στο διαδίκτυο ο Ντένις έχει τον δικό του χώρο που βρίσκεται στην διεύθυνση www.dennisthemenace.com

ΜΙΚΙ ΜΑΟΥΣ

Ανθρωπόμορφο ποντίκι, σύμβολο της Ντίσνευ και μιά από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες παγκοσμίως. Δημιουργός του ο Ουόλτ Ντίσνεϋ, που εμψύχωνε με την φωνή του τον Μίκυ στα πρώτα του βήματα.

Η επίσημη ημερομηνία γέννησης του Μίκυ Μάους είναι η 18^η Νοεμβρίου 1928, όταν πρωταγωνίστησε στην ταινιούλα «Steamboat Willie», που ήταν η πρώτη ομιλούσα ταινία στον χώρο των κινουμένων σχεδίων. Στην πραγματικότητα ο Μίκι είχε κάνει την εμφάνιση στην μεγάλη οθόνη λίγους μήνες πριν και συγκεκριμένα στην ταινία «Plane Crazy» (15 Μαίου 1928).

Ο Ντίσνεϋ εμπνεύστηκε τον Μίκυ στις αρχές του 1928 ταξιδεύοντας σιδηροδρομικώς για δουλειές σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο της ζωής του. Μόλις είχε χάσει τα εμπορικά δικαιώματα του πρώτου του ήρωα, του λαγού Οσβαλντ και οι περισσότερο συνεργάτες του είχαν αποσκιρτήσει στον μεγάλο του αντίπαλο Μπομπ Μιντζ των Universal Studios. Ο Ντίσνεϋ δεν θα κάνει ποτέ το ίδιο λάθος και θα προασπίζει στο εξής με τον εντελέστερο τρόπο τα εμπορικά δικαιώματα κάθε ήρωα που παρουσίαζε.

Μόλις επέστρεψε στο Λος Αντζελες έπεσε με τα μούτρα στην δουλειά μαζί με τον σπουδαίο κομίστα Ουμπ Αϊγουερκς και σε λιγότερο από τρεις μήνες ο Μίκυ έλαβε «σάρκα και οστά». Αποφάσισε να του δώσει το όνομα Μόρτιμερ, αλλά η κυρία Ντίσνεϋ θεώρησε το όνομα πομπώδες και αντιπρότεινε το Μίκυ, που επικράτησε τελικά. Η επιτυχία του μικροσκοπικού ποντικού ήταν άμεση. «Όταν ο κόσμος γελάει με τον Μίκυ, το κάνει επειδή είναι τόσο ανθρώπινος. Αυτό είναι το μυστικό της δημοτικότητάς του» συνήθιζε να λέει ο Ντίσνεϋ.

Στο σύμπαν των χάρτινων ηρώων οι στενότεροι συγγενείς του Μίκι είναι τα ανήψιά του Μόρτι και Φέρντι και η αδελφή του Αμέλια. Η Μίνι είναι η αιώνια φιλενάδα του, διατηρεί στενή φιλία με την μεγάλη οικογένεια των Ντακ ,ενώ ο μεγάλος του αντίπαλος είναι ο Μαύρος Πιτ. Το σκυλί του Μίκυ ακούει στο όνομα Πλούτο. Την φωνή τους στον Μίκυ δάνεισαν ο Ουόλτ Ντίσνεϋ (1929-1946), ο Τζέιμς Μακ Ντόναλντ (1946-1983) και ο Γουέιν Ολγουιν (1983-).

Στις πρώτες ταινίες του ο Μίκι ήταν σκανδαλιάρης, ερωτύλος και ενίοτε κακός. Αργότερα έγινε ξερόλας, εξυπνάκιας, με λίγα λόγια ο «κύριος Τέλειος», το καλό παιδί. Ηταν το τίμημα της επιτυχίας για τον Ντίσνεϋ. Η προσωπικότητα του Μίκυ στις πρώτες ταινίες ήταν πιό σύνθετη και γι’ αυτό πιό ενδιαφέρουσα σε σχέση με τον μονοδιάστατο χαρακτήρα της συνέχειας.

Η μεγάλη επιτυχία του Μίκυ προσήλκυσε το ενδιαφέρον των εκδοτών και στις 13 Ιανουαρίου 1930 έκανε την πρώτη του έντυπη εμφάνιση. Τέσσερα χρόνια αργότερα είχε το δικό του λήμμα στην διεθνούς κύρους εγκυκλοπαίδεια «Μπριτάνικα». Στην Ελλάδα κατέφθασε με μεγάλη καθυστέρηση από τις εκδόσεις Τερζόπουλου, μόλις το 1966 .Την Παρασκευή 1^η Ιουλίου ένα περιοδικό μικρού σχήματος με τον Μίκυ στο εξώφυλλο έτοιμο να επισκεφθεί την Ελλάδα προκάλεσε συναγερμό στις τάξεις των λιλιπούτειων αναγνωστών.

Ο Μίκι έγινε ο πρώτος ήρωας κινουμένων σχεδίων που απέκτησε το δικό του αστέρι στο περίφημο «Πεζοδρόμιο της Φήμης» (Walk of Fame) στο Χόλυγουντ. Η τελετή έγινε στις 18 Νοεμβρίου 1978, ανήμερα των πεντηκοστών του γενεθλίων. Το αστέρι του Μίκυ βρίσκεται στην διεύθυνση: 6925 Hollywood Blvd. Για δεκαετίες ο Μίκυ Μάους μονομάχησε σκληρά με τον Μπαγκς Μπάνι της «Γουόρνερ» για τον τίτλο του πιο δημοφιλούς ήρωα των κινουμένων σχεδίων. Το 1988 οι δύο μεγάλοι αντίπαλοι τα βρήκαν και πρωταγωνίστησαν στην ταινία του Ρόμπερτ Ζεμέκις «Ποιος παγίδεψε τον Ρότζερ Ράμπιτ».

Η φήμη του Μίκυ γρήγορα μετατράπηκε σε πηγή εσόδων για την «Ντίσνευ»,που είναι μία από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες του κόσμου. Ο μικροσκοπικός ποντικός πρωταγωνιστεί στον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τον τύπο. Εικονίζεται σε ρολόγια, μολύβια, σεντόνια, πετσέτες και σε πολλά ακόμα προϊόντα. Κάθε χρόνο συνεισφέρει στα ταμεία της «Ντίσνεϋ» πάνω από 5 δισεκατομμύρια δολλάρια.

Ο Μίκυ Μάους είναι για κάποιους το σύμβολο της αμερικανικής αισιοδοξίας, επινοητικότητας και ενεργητικότητας, ενώ για κάποιους άλλους ένα από τα πιό δυνατά χαρτιά του αμερικάνικου πολιτιστικού ιμπεριαλισμού. Η αμερικάνικη αντεργκράουντ κουλτούρα τον χρησιμοποίησε ως αντιήρωα στην ταινία «Ο Μίκι Μάους στο Βιετνάμ» (1968).

ΤΟ ΟΝΟΜΑ «ΜΙΚΙ» ΑΝΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜO

Γλώσσα	Ονομα
Κινέζικη	Mǐ lǎoshǔ ή Mǐqí
Κροατική	Miki Maus
Τσέχικη	Mickey Mouse
Δανική	Mickey Mouse
Ολλανδική	Mickey Mouse
Εσπεράντο	Miĉjo Muso
Φιλανδική	Mikki Hiiri
Γαλλική	Mickey Mouse
Γερμανική	Micky Maus
Ελληνική	Mίκυ Μάους
Εβραϊκή	מיקי מאוס
Ουγγρική	Miki Egér
Ισλανδική	Mikki Mús
Iνδονησιακή	Miki Tikus
Ιταλική	Topolino
Ιαπωνική	Mikkii Mausu
Κορεατική	Mikki Maus
Λιθουανική	Peliukas Mikis
Νορβηγική	Mikke Mus
Πολωνική	Myszka Miki
Πορτογαλική	Rato Mickey, Camundongo Mickey , Mickey Mouse
Ρωσσική	Микки Маус (Mikki Maus)
Σερβική	Мики Маус (Miki Maus)
Βουλγαρική	Мики Маус (Miki Maus)
Ισπανική	Ratón Mickey , Miguelito, Mickey Mouse
Σουηδική	Musse Pigg
Σλοβενική	Miki Miška
Ταϊλανδική	มิคกี้ เมาส์
Τουρκική	Miki Fare

Αγγλική Mickey Mouse

ΓΟΥΝΤΥ Ο ΤΡΥΠΟΚΑΡΥΔΟΣ

Χαρακτήρας των κινουμένων σχεδίων με σήμα κατατεθέν το χαρακτηριστικό γέλιο, που τον έκανε διάσημο.

Ο Γούντυ είναι ένας σκανδαλιάρης ανθρωπόμορφος τρυποκάρυδος, που γεννήθηκε στα στούντιο του Γουόλτερ Λάντζ. Στον αγγλόφωνο κόσμο είναι γνωστός ως Woody Woodpecker. Δημιουργός του ο Μπεν «Μπαγκς» Χαρνταγουέι, που είχε καθοριστική συμβολή στον σχεδιασμό του Μπαγκς Μπάνι και του Ντάφι Ντακ , όταν δούλευε στα στούντιο της Γουόρνερ. Η ιδέα ανήκε στην σύζυγό του Λαντζ, Γκρέισι.

Στα τέλη της δεκαετίας του τριάντα ο Γουόλτερ και η Γκρέισι αποφάσισαν να περάσουν λίγες μέρες ξενιασιάς με το τροχόσπιτό τους στην λίμνη Σέργουντ της Καλιφόρνιας. Όμως , ένας θορυβώδης τρυποκάρυδος δεν τους άφηνε να κλείσουν μάτι τις νύχτες . Οταν μετά από μιά ξαφνική νεροποντή το τροχόσπιτο έμπασε νερά, έμαθαν για τα καλά ότι το συμπαθέστατο πτηνό είχε κάνει κόσκινο την οροφή με τα ραμφίσματά του. Από την περιπέτειά τους αυτή γεννήθηκε μια μεγάλη μορφή των κινουμένων σχεδίων.

Η κινηματογραφική πρεμιέρα του Γούντι έγινε στις 25 Νοεμβρίου 1940 στην ταινία κινουμένων σχεδίων «Knock, Knock». Γνώρισε αμέσως μεγάλη επιτυχία και έγινε ο πρωταγωνιστής των στούντιο του Λαντζ, αντικαθιστώντας τον λαγό Οσβαλντ. Ο Γούντι υπήρξε το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα μιάς γενιάς κινουμένων σχεδίων που εμφανίσθηκε στις αρχές της δεκαετίας του σαράντα. Ηταν αυθάδης, επιθετικός και παρενοχλούσε τον κόσμο χωρίς λόγο και αιτία, μόνο και μόνο για να κάνει την πλάκα του. Ηταν ένας «κωλοπαιδαράς» με τα όλα του. Στην συνέχεια μαλάκωσε, αλλά κάποια από τα κουσούρια του έμειναν, γιατί ως γνωστόν «έξις, δευτέρα φύσις».

Ο Γούντι πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες και γνώρισε νέα δόξα την δεκαετία του πενήντα, όταν απέκτησε την δική του τηλεοπτική εκπομπή «The Woody Woodpecker Show», που προβλήθηκε και στην Ελλάδα από την ΕΡΤ στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα. Ο Γούντι είναι ένα από τα μεγάλα ονόματα των κινουμένων σχεδίων και γι’αυτό το λόγο η κινηματογραφική βιομηχανία των ΗΠΑ τον τίμησε μ’ ένα αστέρι στo πεζοδρόμιο της περίφημης Λεωφόρου της Δόξας στο Χόλιγουντ. Βρίσκεται στην διεύθυνση Λεωφόρος Χόλιγουντ 7000, ενώ η προσωπική του ιστοσελίδα του Γούντι στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

www.woodywoodpecker.com

TOYITI

Φιγούρα των κινουμένων σχεδίων. Πρόκειται για ένα κίτρινο ανθρωπόμορφο καναρίνι, που βγήκε από τα στούντιο της «Γουόρνερ» και πρωταγωνίστησε στις σειρές κινουμένων σχεδίων «Looney Tunes» και «Merrie Melodies».

Ο Τουίτι είναι δημιούργημα του καρτουνίστα Μπομπ Κλάμπετ (1913-1984) . Πηγή για την έμπνευσή του αποτέλεσε μιά δική του φωτογραφία όταν ήταν μωρό. Ο Τουίτι πρωτοεμφανίσθηκε στην ταινία μικρού μήκους «A Tale of two Kitties», που έκανε πρεμιέρα στις 21 Νοεμβρίου 1942. Ο Ορσον, όπως ήταν το πρώτο του όνομα, έπρεπε να αντιμετωπίσει δυό πεινασμένους γάτους ονόματι Μπάμπιτ και Κατσέλο.

Γι’ αυτό ο Κλάμπετ τον προίκισε με επιθετικότητα και θρασύτητα. Σχεδιαστικά ο πρώιμος Τουίτι, είχε ροζ χρώμα, μεγάλα προγούλια και εμφανιζόταν τσίτσιδος, γεγονός που ενόχλησε την λογοκρισία. Ετσι ο Κλάμπετ αναγκάστηκε να του προσθέσει φτερά.

Το 1947 βρίσκει τον Κλάμπετ να δουλεύει πάνω σε μια ταινία, όπου ο Τουίτι θα έπρεπε να τεθεί αντιμέτωπος ενός ασπρόμαυρου γάτου, τον οποίον είχε δημιουργήσει ο Φριτζ Φρίλεγκ. Όμως ο Κλάμπετ άφησε την «Γουόρνερ» και ο Φρίλεγκ ανέλαβε την ολοκλήρωση της ταινίας.

Ο Τουίτι απέκτησε πιο ήπιο χαρακτήρα, αλλά μεγαλύτερη ευστροφία προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Γάτο, που αργότερα πήρε το όνομα Συλβέστρος. Η ταινία «Tweetie Pie» σημείωσε μεγάλη επιτυχία και χάρισε ένα όσκαρ στην «Γουόρνερ».

Από τότε ο Τουίτι και ο Σιλβέστρος, αν και θανάσιμοι αντίπαλοι, έγιναν ένα από τα πιο διάσημα ζευγάρια στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων. Μάλιστα το 1998 τιμήθηκαν από τα Αμερικανικά Ταχυδρομεία με γραμματόσημο, που απεικόνιζε τις φιγούρες τους..

Τουίτι και Σιλβέστρος ζουν στο σπίτι της Γιαγιάς, αλλά ο αχόρταγος Συλβέστρος εποφθαλμιά το κίτρινο καναρίνι. Θέλει πάση θυσία να το καταβροχθίσει και πάντα σκαρφίζεται όλο και πιό περίτεχνα κόλπα για να πετύχει τον σκοπό του.

Ομως πάντα αποτυγχάνει, είτε από δικά του λάθη είτε από την πονηριά του Τουίτι, που οδηγεί τον διώκτη του στην Γιαγιά ή στον Εκτορα το μπουλντόγκ, που αναλαμβάνουν να τον συνετίσουν έστω προσωρινά.

PAC MAN

Από τα δημοφιλέστερα ηλεκτρονικά παιγνίδια και ένα από τα σύμβολα της λαϊκής κουλτούρας την δεκαετία του ογδόντα. Οι πιό μεγάλοι σήμερα το γνώρισαν σε κάποια αίθουσα ψυχαγωγίας εκείνα τα χρόνια ως βιντεοπαιγνίδι τύπου arcade, οι νέοι το ανακαλύπτουν στις μέρες μας μέσα από τις πολλαπλές εκδοχές του στο ΄Ιντερνετ.

Πρωτοκυκλοφόρησε στις 10 Οκτωβρίου 1979 στην Ιαπωνία. Δημιουργός του ο 24χρονος ιάπωνας προγραμματιστής Τόρου Ιβατάνι, που δούλευε τότε γιά λογαριασμό της εταιρείας «Νάμκο» και σήμερα ακολουθεί πανεπιστημιακή καριέρα στο Πολυτεχνείο του Τόκιο. Σε μια εποχή όπου κυριαρχούσαν τα παιγνίδια δράσης ( «Space Invaders» και τα συναφή ), ο Ιβατάνι παρουσίασε ένα παιγνίδι με πολύ χιούμορ, που γρήγορα κέρδισε τα αγόρια, αλλά και τα κορίτσια, που σιχαίνονταν εξωγήινους και πυροβολισμούς. Στην αρχή είχε χλιαρή υποδοχή, αλλά έπρεπε να το ανακαλύψουν οι αμερικανοί το 1980 για να γίνει παγκόσμια επιτυχία.

Ο Πάκμαν έχει σχήμα κεφαλιού, που ανοιγοκλείνει γιά να καταβροχθίσει τελείες και έπαθλα στην προσπάθειά του να ξεγλιστρίσει από τέσσερα φαντασματάκια, που τον καταδιώκουν μέσα σε ένα λαβύρινθο. Το όνομα του προέρχεται από την ιαπωνική λέξη «πάκου- πάκου» , που σημαίνει το στόμα που ανοιγοκλείνει. Ο γιαπωνέζος δημιουργός του λέγεται ότι συνέλαβε την ιδέα σε ένα πάρτι, όταν είδε μια πίτσα από τον οποία έλειπε ένα κομμάτι.

Την απόλυτη επίδοση του παιγνιδιού κατέχει ο αμερικανός εστιάτορας Μπίλι Μίτσελ, ένας θρυλικός παίκτης βιντεοπαιγνιδιών στις ΗΠΑ, με πολλά ακατάρριπτα ρεκόρ στο ενεργητικό του. Στις 3 Ιουλίου 1999 και σε ηλικία 34 ετών, σημείωσε 3.333.360 πόντους, αφού διήλθε με επιτυχία και τις 225 «πίστες» του παιγνιδιού. ΄Επαιζε συνεχώς για έξι ώρες.

Το Πακ-Μαν είναι και σήμερα αρκετά δημοφιλές με φανατικούς φίλους, πολλούς κλώνους και κλεψίτυπες εκδόσεις. Το μαρτυρούν τα δημοψηφίσματα, που διοργανώνονται συχνά-πυκνά από τα περιοδικά του χώρου και το κατατάσσουν στην κορυφή των ηλεκτρονικών παιγνιδιών όλων των εποχών.

EUGENE THE JEEP

Χάρτινος ήρωας, που γεννήθηκε από το πενάκι του αμερικανού καμίστα Ελζι Κράισλερ Σίγκαρ (1894-1938), δημιουργού του Ποπάι. Εκανε την πρώτη του εμφάνιση στις 16 Μαρτίου 1936 στο κόμικ-στριπ «Thimble Theater», που δημοσιευόταν σε πολλές αμερικάνικες εφημερίδες με πρωταγωνιστή τον Ποπάι, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του σαράντα συμμετείχε σε ταινίες κινουμένων σχεδίων δίπλα στον θρυλικό ναύτη.

Ο Ευγένιος ήταν δώρο στην φιλενάδα του Ποπάι, ΄Ολιβ ΄Οϊλ από τον θείο της Μπεν , που τον ανακάλυψε σε ένα ταξίδι του στην Αφρική. Πρόκειται για ένα αλλόκοτο ζώο με υπερφυσικές ικανότητες στο μέγεθος του σκύλου. Είναι κίτρινος με αρκουδίσιο πρόσωπο, μεγάλη μύτη και μακριά ουρά και περπατάει μόνο με τα πισινά πόδια. Εχει κοιλιά και τρέφεται αποκλειστικά με ορχιδέες.

Η μόνη λέξη που μπορεί να εκφέρει είναι Jeep, αλλά επικοινωνεί θαυμάσια με την γλώσσα του σώματος. Λέει πάντα την αλήθεια, είναι πολύ έξυπνος και πάντα βοηθάει τον Ποπάι και την Ολιβ στις δύσκολες καταστάσεις. ΄Εχοντας την ικανότητα της τηλεμετοφοράς, μπορεί να εξαφανισθεί από ένα μέρος και να εμφανισθεί σε ένα άλλο, μπορεί να περνά μέσα από τοίχους και να περπατά με άνεση πάνω σε ταβάνια.

Σύμφωνα με μιά εκδοχή, ο χάρτινος ήρωας δάνεισε το δεύτερο συνθετικό του ονόματός του στα στρατιωτικά οχήματα Jeep. Νονοί του οι αμερικανοί στρατιώτες στο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, επειδή είχαν την ιακνότητα να πηγαίνουν παντού.

ΠΗΤΕΡ ΠΑΝ

Μυθιστορηματικός χαρακτήρας, που έπλασε ο σκωτσέζος συγγραφέας Τζέιμς Μπάρι (1860–1937). Μεταφέρθηκε με επιτυχία στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ενώ απασχόλησε και την ψυχανάλυση. Λίγο πριν από τον θάνατό του ο Μπάρι παραχώρησε τα πνευματικά δικαιώματα του Πίτερ Παν στο νοσοκομείο Παίδων του Λονδίνου Great Ormond Street Hospital.

Ο Πίτερ Παν είναι ένα ανέμελο και σκανδαλιάρικο παιδί, που αρνείται να μεγαλώσει. Ζει τα αιώνια παιδικά του χρόνια σε ένα απομονωμένο μικρό νησί, την Χώρα του Ποτέ (Neverland).Συνδιαλέγεται με νεράιδες, Ινδιάνους και πειρατές και σπάνια συναντά συνομηλίκους του από τον πραγματικό κόσμο. Χρωστά το μικρό του όνομα στον Πίτερ Λιουέλιν Ντέιβις-το παιδί ενός φίλου του Μπάρι- και το επίθετό του στον αρχαίο έλληνα θεό Πάνα.

Ο Πίτερ Παν έχει σπάνια και υπερφυσικά χαρίσματα. Μόνο αυτός μπορεί να πετάει στην Χώρα του Ποτέ χωρίς την επίδραση νεραϊδόσκονης, είναι καταπληκτικός ξιφομάχος, άσος στην μιμική, έχει απύθμενα αποθέματα φαντασίας και υπερανεπτυγμένες όλες τις αισθήσεις. Ηγείται μιάς ομάδας ορφανών παιδιών («Τα Χαμένα Παιδιά») και μεγαλύτερος αντίπαλος είναι ο άγριος πειρατής Κάπτεν Χουκ,του οποίου έκοψε το χέρι σε μια μονομαχία. Φίλοι του είναι η Γουέντι, που αντίθετα από αυτόν μεγαλώνει κανονικά και η απαστράπτουσα νεραϊδούλα Τίνκερ Μπελ.

Ο χαρακτήρας του Πίτερ Παν εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο βιβλίο του Μπάρι «Το λευκό πουλάκι» (1902), ένα μυθιστόρημα για ενήλικες. Τέσσερα χρόνια αργότερα τα κεφάλαια που αναφέρονται στο Πίτερ Παν συγκρότησαν το παιδικό βιβλίο «Ο Πίτερ Παν στους Κήπους Κένσιγκτον». Στις 27 Δεκεμβρίου 1904 ο ήρωας πατά για πρώτη φορά το θεατρικό σανίδι στο έργο του Μπάρι «Πίτερ Παν ή Το αγόρι που αρνιόταν να μεγαλώσει».

Το 1911 το θεατρικό έργο ξαναγράφτηκε από τον Μπάρι σε μυθιστόρημα και κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Πίτερ Παν και Γουέντι». Στις 29 Δεκεμβρίου 1924 ο Πίτερ Παν εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στην μεγάλη οθόνη στην ομώνυμη βουβή ταινία του Χέρμπερτ Μπρένον.Την δεκαετία του πενήντα ο Πίτερ Παν έγινε ευρύτερα γνωστός από την Ντίσνεϋ και το ομώνυμο κλασικό μιούζικαλ του Τζέρομ Ρόμπινς, που έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ στις 20 Οκτωβρίου 1954

Ο Πήτερ Παν αποτελεί σύμβολο της αιώνιας νιότης, ανεμελιάς και χαράς. Σε μια «ψυχολογική ανάγνωση» της προσωπικότητάς του, ο Πήτερ Παν είναι ο άνδρας του οποίου ο εαυτός δεν έχει βρει ένα σημείο ισορροπίας και είναι παγιδευμένος ανάμεσα στον άνδρα που δεν θέλει να γίνει και στο παιδί που δεν μπορεί να εξακολουθήσει να είναι λόγω ηλικίας. Η ψυχανάλυση ονομάζει αυτή την συμπεριφορά «Σύνδρομο Πίτερ Παν».

ΒΙΒΛΙΑ

• «Πήτερ Παν Ή το παιδί που αρνιόταν να μεγαλώσει» (Αγρα)

• «Πίτερ Παν και Γουέντι» (Πατάκης)

ΤΑΙΝΙΕΣ

• «Πίτερ Παν», ταινία κινουμένων σχεδίων, παραγωγής Ντίσνεϋ (1953). Βασίζεται στο θεατρικό έργο του Μπάρι

• «Κάπτεν Χουκ», του Στίβεν Σπίλμπεργκ, παραγωγής 1991, με τους Ντάστιν Χόφμαν, Ρόμπιν Γουίλιαμς, Μάγκι Σμιθ, Τζούλιαν Ρόμπερτς και Μπομπ Χόσκινς. Η ταινία αρχίζει εκεί που τελειώνει το βιβλίου του Μπάρι, με τον Πίτερ Παν να έχει μεγαλώσει και να έχει αφήσει πίσω του τα παιδικά χρόνι

• «Πϊτερ Παν», του Πολ Χόγκαν, παραγωγής 2003, με τους Τζέισον ΄Αϊζαακς και Τζέρεμι Σάμπτερ. Βασίζεται στο θεατρικό έργο του Μπάρι.
  

• «Ψάχνοντας τη Χώρα του Ποτέ» του Μαρκ Φόρστερ, παραγωγής 2004, με τους Τζόνι Ντεπ και Κέιτ Γουίνσλετ.Η ταινία εξιστορεί τις εμπειρίες του συγγραφέα Τζέιμς Μπάρι, που τον οδήγησαν να γράψει το έργο «Πίτερ Παν».